Inhoud

1. Het land en de omgeving
2. IJs op Antarctica
3. Bergen op Antarctica
4. Internationaal Geofysisch Jaar

Internationaal Geofysisch Jaar

Het Internationaal Geofysisch Jaar begon officieel op 1 januari 1957. In dat jaar zijn veel geleerden bezig geweest meer over de aarde te weten te komen. Vooral het zuidpoolgebied is toen onderzocht. Elf landen hebben in dat jaar expedities naar Antarctica gestuurd. Het Internationaal Geofysisch Jaar leidde tot het Verdrag van Antarctica.

Verdrag van Antarctica

Op 1 december 1959 ondertekenden twaalf landen het Verdrag van Antarctica: Argentinië, Australië, België, Chili, Frankrijk, Japan, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, de toenmalige Sovjet-Unie, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en Zuid-Afrika. Het verdrag trad op 23 juni 1961 in werking. Nog eens 28 landen ondertekenden sindsdien het verdrag.

Het verdrag verbiedt militaire activiteiten of nucleaire proefnemingen op Antarctica. Alleen wetenschappelijk onderzoek is toegestaan. Het verdrag verzekert eveneens dat tussen de verschillende landen informatie en wetenschappers uitgewisseld kunnen worden. Elk land heeft bovendien het recht om de werkzaamheden van andere landen te inspecteren.

De landen die het Verdrag van Antarctica ondertekenden, vertegenwoordigen meer dan 80 procent van de wereldbevolking en het gaat zowel om grootmachten als om lage-inkomenslanden. Niet alle landen hebben dezelfde status. Er zijn 25 "Consultative Parties", landen die zich bezighouden met wetenschappelijk onderzoek op Antarctica. Daarnaast zijn er 14 niet-stemgerechtigde landen of "Non-consultative Parties", waaronder Nederland.